مسئول مدرسه سفیران هدایت تهران: ماه رمضان بهترین فرصت برای از بین بردن هواپرستی و درخشش نورانیت عقل است.

سرویس : قرآن و معارف اخلاق و معارف اسلامی   زمان :   ۱۴۰۰/۲/۶ - ۰۹:۵۶   شناسه خبر : ۱۰۴۹۱۱۹
مسئول مدرسه سفیران هدایت تهران
ماه رمضان بهترین فرصت برای از بین بردن هواپرستی و درخشش نورانیت عقل است
حجت الاسلام سینایی با بیان اینکه ماه رمضان بهترین فرصت برای از بین بردن هواپرستی و درخشش نورانیت عقل است گفت:اسراف نکردن و به حداقل رساندن برق و انرژی در ماه رمضان تمرین های زندگی عاقلانه است که می تواند الگویی برای یازده ماه سال باشد.

 

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان،  یکی از مهمترین فیوضات ماه مبارک رمضان رسیدن به تقوای الهی است، چون تقوی و پرهیزگاری در تربیت، سازندگی و هویت یک مسلمان نقش بسیاری مهمی دارد به برکت ماه مبارک رمضان، براى مسلمانان فرصتى پیش مى‏ آید که باید از آن در جهت تقویت حیات معنوی و نشاط مادّىِ خود استفاده کند. یکى از درس‌هاى بزرگ مهمانی خدا که در خلال دعا، روزه و تلاوت قرآن در این ماه باید آن را فرا بگیریم و استفاده کنیم، این است که با چشیدن گرسنگى و تشنگى، به فکر گرسنگان، محرومان و فقرا بیفتیم لذا در این خصوص با حجت الاسلام والمسلمین «مجید سینایی (ندرلو)»، مسئول و مدیر مدرسه سفیران هدایت تهران گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.

 

 

روزه در سیره عرفا چگونه است و رسیدن به روزه عرفا و درک حقیقت روزه داری در ماه مبارک رمضان نیازمند چه ملزوماتی است؟

روزه عرفا دو معنا دارد؛ یکی روزه با شناخت (با معرفت) که یک مفهوم کلی است و همه انسان ها می توانند با مطالعه بیشتر و آشنایی با معارف دینی به آن دست یابند. دیگری واژه عرفان به معنای تخصصی آن است که شامل یک فن، علم یا سیر و سلوک خاصی می شود که این شیوه روزه داری نیازمند کلاس و گذراندن دوره هایی نزد استاد است. پس منظور شما روزه داری با شناخت است که با مطالعه معارف اسلامی میسر می شود اما نکته مهم و قابل توجه در بحث روزه داری این است که ما واقعا بدانیم هدف اصلی دین از روزه چیست. آیا  فقط این است که از یک سری قید و بندها خارج شویم؛ مثلا با خود عهد ببندیم که در ماه مبارک رمضان حجاب خود را رعایت کنیم یا نماز اول وقت بخوانیم یا نه فقط از خوردن و آشامیدن امتناع کنیم که این خود یک نوع تعبد و بندگی محسوب می شود، یا نه قرار است ما به چیز مهمتری دست یابیم که هدف اصلی دین هم همان است یا اگر هدف همین است، کدام یک از اعمال و رفتارهای انسان در رسیدن به این هدف اولویت دارد.

 

 این در حالی است که متاسفانه صدا و سیما هم هیچ گاه به این موضوعات و اولویت ها نپرداخته است. هدف بعضی از افراد از روزه داری در ماه مبارک رمضان کسب ثواب و پاداش از سوی پروردگار است اما برخی از افراد به دنبال روزه با معرفت هستند و سعی می کنند جنبه مادی و جسمانی آن را کاهش دهند و جنبه عقلانی و معرفتی خود را رشد دهند که این جنبه با مطالعه و آشنایی بیشتر با معارف دینی حاصل می شود که متاسفانه این بعد از روزه داری هم در بین مردم بسیار اندک است لذا با توجه به آیات و روایات وارده و مباحثی که دین مبین اسلام فرموده است، نشان می دهد  آن مواردی که به جنبه اندیشه ای انسان مربوط می شود در اولویت انجام اعمال در این ماه پر فضیلت قرار دارد.

 

شرط بهره مندی از فیوضات ماه مبارک رمضان چیست؟

بهترین و مهمترین شرط بهره مندی از فیوضات ماه مبارک رمضان این است که بدانیم هدف از مهمانی خدا و اعمال ما در این ماه چیست. شاید برخی از افراد این گونه تصور کنند که هدف پروردگار یک نوع بنده آزاری بوده و چون خداوند بهشت را به انسان عطا کرده ، نخواسته به راحتی و رایگان در اختیار بنده اش قرار گیرد که اصلا این طور نیست؛ بر همین اساس پیامبر اکرم (ص) در روایت فاخر و ارزشمندی فرموده اند«نارة العقل مکسوف بطوع الهوی»(درخشش عقل با هواپرستی از بین می رود) یعنی نورانیت عقل با هواپرستی، نفس پرستی و خوردن و آشامیدن بیش از حد کسوف پیدا می کند لذا ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای از بین بردن هواپرستی و درخشش و شکوفایی نورانیت عقل است لذا به هر میزانی که انسان بتواند بعد مادی و جسمانی را در خود تبلور دهد به همان اندازه دست و پای عقل از بند اسارت خارج می شود. در واقع ارزش و هدف اصلی روزه این است که عقلانیت، خردورزی و حکمت در اعمال و رفتارهای انسان ظهور و بروز پیدا کند. این بهترین کاری است که هر کدام از افراد می توانند به فراخور حال خود برنامه ریزی و به  آن دست یابند.

 

چگونه باید حرمت های ماه مبارک رمضان حفظ شود تا انسان بتواند به درگاه الهی نزدیک و از گناهان پرهیز کند؟

اجرای دستورات پروردگار (چه امر و چه نهی) همه قابل احترام هستند؛ حتی اگر ما عذر موجه ای داشته باشیم باید به گونه ای در جامعه رفتار کنیم که انجام ندادن و عدم پایبندی به دستورات الهی به عنوان یک عمل زشت و ناپسند در جامعه جلوه کند. ما باید از دستورات پروردگار عالم نه از ترس جهنم بلکه از باب احترام و سپاسگزاری از نعماتی که به عنوان ولی نعمت ما به ما عطا کرده، پیروی و تبعیت کنیم لذا بهترین کار این است که حداقل ظاهر خود را در ملأ عام و بین مردم حفظ کنیم که وقتی کسی از بیرون جامعه ما را نگاه می کند، بگوید، مردم این کشور بیش از هر کشور دیگری برای اجرای دستورات خداوند احترام قایل هستند؛ ضمن اینکه عقاید دینی و معنوی هر فرد هم به خودش بستگی دارد؛ پس مردم نباید به گونه ای وانمود کنند که دارند قوانین الهی را زیر پا می گذارند، این درست نیست، چون این عمل آنها غضب و سخط الهی را برایشان به دنبال دارد لذا افرادی که بخواهند بی محابا و بدون ترس با دستورات خداوند برخورد کنند، نباید توقع وفور نعمت در زندگی خود داشته باشند، «چون شکر نعمت، نعمت ات افزون کند»؛ در غیر این صورت تبعات زیادی متوجه آنها خواهد شد.

 

ضرورت فرهنگ سازی در خصوص مصرف بهینه و جلوگیری از اسراف در ماه مبارک رمضان چیست؟

توجه به مطالعه و بهینه استفاده کردن از نعمت های خداوند بسیار مهم و ضروری است. مقام معظم رهبری امسال را به عنوان سال حمایت از تولید، مانع زدایی ها و پشتیبانی ها نامگذاری کردند که همه اینها در آموزه های دینی ما وجود دارد؛ بنابراین اسراف نکردن و به حداقل رساندن برق و انرژی در ماه مبارک رمضان نمونه ای از تمرین های زندگی عاقلانه است که می تواند الگویی برای یازده ماه دیگر سال محسوب شوند.

 

لذا ما باید به گونه ای حساب شده و سنجیده زندگی کنیم که وقتی می خواهند شاخص های کشورها را اعلام کنند، جمهوری اسلامی ایران در مطالعه و مصرف بهینه بیشترین شاخص ها را دارا باشد. ناگفته نماند که مصرف بهینه یا کم مصرف کردن به معنای خساست نیست بلکه به معنی اسراف نکردن است. در مناسبت های دینی ما از جمله در ماه مبارک رمضان و شب های احیا اسراف زیادی در کشور ما صورت می گیرد در حالی که اینها رفتارهای پسندیده ای نیست، چون این رفتارها در زندگی حضرت علی (ع) و پیامبر اکرم (ص) وجود نداشت لذا ما باید تمرین کنیم که این عقلانیت (مطالعه و اسراف نکردن) در تمام آمارها و ارکان کشور ما دیده شود.



افزودن نظر

نمایش در اسلایدر: 
نمایش در اسلایدر