علمای واقعی اهل تظاهر به تقوا نیستند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین مجید سینایی تولیت مدرسه علمیه سفیران هدایت ابوطالب(ع)، امروز در جلسه درس اخلاق با موضوع آسیب‌شناسی ذکر که در همین حوزه علمیه برگزار شد، گفت: ذکر آسیب‌هایی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.
وی افزود: یکی از آسیب‌های ذکر استفاده نابجا از ذکر است، از دلایلی بعد از نماز گفتن ذکر تسبیحات حضرت زهرا(س) سفارش شده اثرات فراوانی است که در این ذکر نورانی نهفته است.
حجت الاسلام والمسلمین سینایی با اشاره به ذکر «الله اکبر»، ابراز کرد: در این ذکر به بزرگی خداوند اشاره می‌شود، به عبارت دیگر معنای الله اکبر به این معنا است که انسان حتی با ابزار وهم که بزرگترین و بلندپروازترین بخش از ادراکات مادی انسان است نیز نمی‌تواند خداوند را توصیف و تصور کند؛ بنابراین خداوند از هر چه تصور شود بزرگتر، قدرتمندتر، حیرت‌آورتر، خیره‌کننده‌تر، دقیق‌تر و لطیفتر است. لازم است که انسان 34 بار این ذکر را بگوید و به وسیله گفتن آن را به قلب خود القاء کند.
تولیت مدرسه علمیه سفیران هدایت ابوطالب(ع) ادامه داد: بعد از ذکر الله اکبر 33 بار باید الحمدلله گفت، یعنی همه حمدها و ستایش‌ها مخصوص خداوند است، باید این ذکر را 33 بار گفت تا در قلب انسان نفوذ کند و وقتی که ذکر الحمدلله در قلب انسان نفوذ کرد دیگر انسان با تمجید و تعریف دیگران دچار غرور و تکبر نمی‌شود چرا که همه حمدها را حمد خداوند می‌داند و به خود نمی‌گیرد.
وی افزود: «والله لایحب کل مختال فخور» خداوند انسان‌های خیالباف و فخرفروش را دوست ندارد، فخرفروشی نتیجه خیالبافی است یعنی انسان وقتی در خیال خود احساس برتری و بهتری می‌کند در عمل به دیگران فخر می‌فروشد.
حجت الاسلام والمسلمین سینایی در ادامه بیان داشت: بعد از تکبیر و تحمید خداوند نوبت تسبیح و 33 بار سبحان الله گفتن می‌رسد یعنی خدای متعال از هر عیب و نقصی پاک و منزه است؛ گاهی انسان می‌گوید چرا هوا گرم شد، چرا هوا سرد است، چرا بدها به جایی می‌رسند اما انسان‌های خوب به هیچ جا نمی‌رسند و از این قبیل حرفها و ایراد گرفتن‌ها از کار خدا، ذکر سبحان الله یعنی این که هیچ ایرادی و اشکالی در کار خدا نیست و گفتن ذکر سبحان الله به معنای القای این مطلب به قلب است.
تولیت مدرسه علمیه سفیران هدایت ابوطالب(ع) با بیان اینکه ذکر گفتن به معنای القا و باوراندن مفهوم آن ذکر به قلب و نفس انسان است، گفت: یکی از آسیب‌های ذکر گفتن نابجا گفتن آن است، برای مثال کسی که در مجلس سخنرانی حاضر شده و تند تند مشغول ذکر گفتن است استفاده نابجا از ذکر می‌کند، ذکر در جلسه سخنرانی، شنیدن سخنرانی است و یکی از اوقات ذکر گفتن زبانی بعد از نماز است.
وی افزود: از دیگر آسیب‌های مهم ذکر ریا است و آسیب ریا قطعا در علنی گفتن ذکر پدید می‌آید، ذکر گفتن در حضور دیگران به معنای تظاهر به تقوا است، خداوند در قرآن راجع به صفات منافقین می‌فرماید: منافقین وقتی می‌خواهند در خلوت نماز اقامه کنند حوصله ندارند و وقتی مردم را می‌بینند شروع به ذکر گفتن می‌کنند؛ در نقطه مقابل ذکر گفتن انسان‌های باتقوا در معرض دید دیگران نیست با این که اهل ذکر گرفتن هستند دیگران ذکر گفتن آنها را نمی‌بینند.
حجت الاسلام والمسلمین سینایی در ادامه بیان داشت: اگر انسان در اثر بی‌اطلاعی علنا ذکر بگوید به درجه‌ای از نفاق دچار شده اما اگر بعد از اینکه فهمید این کار ریا است باز هم در حضور دیگران ذکر بگوید نفاق به قلب او نفوذ می‌کند و ذاتا منافق می‌شود.
تولیت مدرسه علمیه سفیران هدایت ابوطالب(ع) ادامه داد: بسیاری از علمای اخلاق تظاهر به تقوا نمی‌کنند اساسا اگر کسی تظاهر به تقوا کرد دیگر عالم و استاد واقعی به حساب نمیآید، علمای واقعی از دیده شدن گریزان هستند.
وی اظهار داشت: نکته‌ای که در این باب حائز اهمیت است فرق گذاشتن بین امور واجب، امور مستحبی منتج به تعظیم شعائر دین و امور مستحبی که سبب تعظیم انسان می‌شود، است. یعنی نیازی به پنهان کردن نماز واجب نیست، پنهان کردن در امور مستحبی لازم است آن هم مستحباتی که سبب تعظیم و تکریم انسان در نظر دیگران می‌شود.
حجت الاسلام والمسلمین سینایی در ادامه خاطرنشان کرد: در این بین مستحباتی که تعظیم شعائر دین به حساب می‌آیند از این قاعده مستثنی هستند، یعنی لازم است شعائر دین علنی شود مانند اذان گفتن، اذان گفتن یک امر مستحبی است اما چون جزء شعائر دین به حساب می‌آید لازم است به صورت علنی و در معرض دید دیگران انجام شود، خداوند در قرآن می‌فرماید: ومن یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب، و هر کسی شعائر الهی را گرامی بدارد پس آن کار از تقوای قلوب است.
افزودن نظر